Docenienie tradycji, ks. Edward Staniek

Pieśń Boże, dlatego dałeś nam życie

Panie, zbliżamy się do Ciebie w listopadowej zadumie pełnej wspomnień o tych, którzy od nas odeszli. Nawiedzamy cmentarze, by wyznać, że pamiętamy o zmarłych. Modlimy się za nich, by w duchu miłości pomóc im w osiągnięciu pełni szczęścia po śmierci. Jest jeszcze jeden motyw naszego spotkania z grobami zmarłych. Chcemy im podziękować za to, co dla nas uczynili.

Dziękujemy za dobro, które jest naszym udziałem na zasadzie połączeń rodzinnych. Dziękujemy za dobro, które jest majątkiem społecznym, a które oni pomnożyli. Dziękujemy za ich ofiarę, jaką złożyli w obronie wiary, Ojczyzny i prawości sumienia.

To dziękczynienie jest coraz głośniejsze, bo coraz lepiej dostrzegamy bogactwo tradycji, z której korzystamy, którą żyjemy.

Pieśń Boże mocny, Boże cudów

Panie, odnowa zabytków otwiera nasze oczy na bogactwo mądrości i artyzmu minionych pokoleń. Tak wiele możemy się od nich nauczyć. Ich ceglane budowle trwają wieki, a nasze cegły rozpadają się po trzydziestu latach. Kamienne mosty służą ludziom po dwóch tysiącach lat, a nasze wiadukty trzeba remontować po piętnastu latach. Tak można zestawiać prawie wszystko. Czas jest najlepszym egzaminatorem wartości ludzkiego dzieła i z perspektywy czasu trzeba nam przyznać, że nasi przodkowie wiele egzaminów zdali na bardzo dobry. Tego możemy się od nich uczyć, to jest skarbem, którego nie można zmarnować.

Panie, Twój Kościół od początku cenił tradycję jako wielką wartość. To ona strzegła go od wielu błędów. To ona nadała rytm jego życiu. To ona przesiewała przez sito czasu to, co w pokoleniu warto ocalić.

Po soborze watykańskim II świat na chwilę usiłował zmusić Kościół do porzucenia tradycji i oddania władzy modzie. Wynikło z tego wiele zła. Po latach jest to już widoczne. Trzeba ponownie wrócić do bogactwa tradycji, by zobaczyć posiadane skarby.

Pieśń O niewysłowione szczęście zajaśniało

Panie trwający wiecznie, znający przemijalność wartości doczesnych, prosimy Cię, by mądrość wieków odzyskała w naszym życiu należne jej miejsce. Niech Boże przykazanie: czcij ojca i matkę twoją, a będziesz długo żył i będzie ci się dobrze powodziło na ziemi, obejmie całą tradycję, całość mądrości wieków i pomaga w dobrym planowaniu jutra.

Historia jest matką życia. Kto ją odrzuci w imię szybszego postępu, rozbije się na pierwszym zakręcie. Niech podziw dla odnowionych zabytków kultury minionych wieków będzie zapowiedzią dowartościowania mądrości.

Spraw, Panie, by szacunek dla historii był częścią bogactwa serca kształtowanego w rodzinnym domu. Pobłogosław wysiłki nauczycieli i wychowawców zmierzające do uchwycenia równowagi między fascynacją jutrem, a szacunkiem dla tego, co było.

Panie, bądź w Kościele stróżem świętej tradycji i nie dozwól, by zwolennicy mody decydowali o tempie jego życia.

Pieśń Najświętsze Serce Boże

Dziękujemy Ci, Panie, za bogactwo tradycji, którą żyje Kościół w Polsce.

Za wiarę św. Wojciecha, św. Stanisława i wszystkich świętych polskich – dziękujemy Ci, Panie.
Za każdą świątynię wybudowaną na polskiej ziemi –
Za twórców polskiej literatury –
Za Mikołaja Kopernika i wszystkich dobrych naukowców –
Za bohaterów z pola walki –
Za zwycięstwa pod Legnicą, Wiedniem i Warszawą –
Za przezwyciężenie systemów totalitarnych –
Za patriotyzm ocalony w zaborach –
Za kardynała Wyszyńskiego i Jana Pawła II –
Za umiłowanie Ojczyzny i Kościoła –

Panie, dziękując za bogactwo minionych wieków, prosimy o Twoje błogosławieństwo potrzebne nam przy budowie życia na progu kolejnego tysiąclecia. Niech mądrość, której uczą nas wieki, wydaje owoce w życiu naszym i w życiu następnych pokoleń. Amen.