Czas wielkich zmian, ks. Bogdan Zbroja
Umiłowani w Chrystusie Panu!
W ten dzień pokuty i postu przyszliśmy do kościoła, aby przeżyć niezwykłe wydarzenie. Głowa każdego z nas zostanie posypana prochem! Dlatego w kilku słowach przybliżmy sobie znaczenie tego aktu, który mamy za chwilę przeżyć.
Pierwszy z nas proch na głowę otrzyma kapłan – sługa ołtarza. W liturgii ważne jest to, od kogo rozpoczyna się ceremonia. Kapłan pierwszy spożywa Ciało i Krew Pana Jezusa w czasie Mszy św. Najpierw więc kapłani winni pokutować i uczyć tego pozostałych wiernych. Każdy z księży i biskupów w tym czasie zwiększa swoje uczynki postne. Po kapłanie prochem posypywani będą pozostali uczniowie Jezusa.
Dziś każdy z nas rozpoczyna czas wielkich zmian w życiu. W tym czasie jest nam łatwiej wymagać od siebie.
W Ewangelii Pan Jezus mówi jeszcze o pozostałych uczynkach: modlitwie i jałmużnie. Te trzy uczynki pokutne – modlitwa, post i jałmużna – stanowią podstawowe dzieła, dzięki którym człowiek otwiera się na Boga i bliźniego. A o to chodzi w czasie Wielkiego Postu – powinniśmy się stawać lepsi i dla Boga, i dla drugiego człowieka.
Gdy codziennie spełnimy choćby jeden uczynek miłosierdzia więcej niż zwykle, to już taki drobny gest będzie wielkim sukcesem naszego czasu Wielkiego Postu. W każdym dniu tego okresu przygotowującego nas do Wielkanocy powinniśmy uczynić choć jeden uczynek pokutny – więcej się pomodlić, pomóc potrzebującemu czy odmówić sobie smacznego pokarmu lub napoju.
W naszych czasach pojawiły się przeróżne przyjemności, których nie znano w czasach biblijnych. Dla przykładu przyjemnością, za którą idzie wielu ludzi XXI wieku, jest robienie zakupów. W hipermarketach spotykamy kobiety i mężczyzn, którzy chodzą z pełnymi reklamówkami. To moda – ludzie ładnie i bogato ubrani, którzy chwalą się wobec innych, że stać ich na robienie dużych zakupów – jest to swoisty szpan naszych czasów!
A może praktyką tego Wielkiego Postu będzie dla nas to, że nie będziemy robić zakupów na pokaz, ale pójdziemy do małego sklepiku i kupimy to, co nam naprawdę potrzebne do egzystencji! Zaoszczędzone pieniądze wydamy na przykład na pielgrzymkę do Ziemi Świętej, w której pewnie mało z nas było. Policzmy, ile w szafach, spiżarniach, lodówkach i zamrażarkach jest rzeczy, które niedługo wyrzucimy. A można nie iść za przyjemnością robienia zakupów, tylko uczyć się oszczędności i roztropnego wydawania pieniądzy.
Jeszcze inną sprawą, którą trzeba przemyśleć, jest korzystanie z telefonu. Tyle SMS-ów i minut, które przechodzą w godziny, trwonimy nawet dla złych rozmów: obmów, oszczerstw czy flirtów. Niewyobrażalne jest dla mnie to, że mąż, który ma wspaniałą żonę i dwójkę dzieci, flirtuje przez Internet z kobietą z Holandii! Jeszcze jeden rodzaj zdrady małżeńskiej! Zamiast czas i pieniądze poświęcić żonie i dzieciom, on romansuje z obcą kobietą! Żeby było niby taniej, są taryfy: darmowe wieczory i darmowe weekendy. Owszem, jest taniej, ale uczy nas to gadulstwa, a nie dialogu z bliźnimi, a już na pewno nie dialogu z Bogiem!
Tak mało czasu dla Boga w naszej codzienności! Dlatego proszę Was, Bracia i Siostry, jak św. Paweł: pojednajcie się z Bogiem! Bądźcie otwarci na Niego. Miejcie dla Niego czas, módlcie się i głębiej, i dłużej. Okazujmy także naszym najbliższym serce, czas, cierpliwość. I wymagajmy od samych siebie wstrzemięźliwości od tego, co przyjemne, abyśmy hartowali nasze charaktery w tym czasie łaski, abyśmy na zakończenie Wielkiego Postu mogli z odwagą spojrzeć w lustro i powiedzieć – dobrze mi poszło!
Panie Jezu, za chwilę w symbolu posypania głów popiołem rozpoczniemy czas pokuty i pracy nad sobą. Ty nam dopomagaj swoją łaską, by te dni zbliżyły nas do Ciebie i do siebie wzajemnie w naszych rodzinach i parafiach.
Poprzednia strona: ŚRODA POPIELCOWA (rok A)
Następna strona: Wezwanie na Wielki Post, ks. Tomasz Jelonek
R E K L A M A
DEKORACJE KOMUNIJNE
