Kapłan sługą Bożego życia, ks. Edward Staniek
„Każdy arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy”. Takie słowa zanotował autor Listu do Hebrajczyków.
Kapłan należy do ludzkiej rodziny. Kapłan dobrze zna kondycję duchową swoich rodaków. Życie ludzkie nie jest mu obce. On zna jego blaski i jego cienie. On wie, ile w życiu może być piękna i szczęścia, ale wie również, ile może być cierpienia. Kapłan musi być specjalistą od ludzkiego życia.
Syn Boga stał się kapłanem, gdy otrzymał ludzkie ciało w łonie Matki. Odtąd miał co ofiarować Ojcu, odtąd też stał się specjalistą od posłuszeństwa Ojcu w cierpieniu. Żyjąc wśród nas, doświadczył za nas, jak grzech rani i jak bardzo boli. Doświadczył nawet agonii i śmierci. Stał się do nas podobny we wszystkim, z wyjątkiem grzechu.
Kapłani pochodzą spośród wiernych i otrzymują od Boga specjalną misję. Wybiera ich sam Stwórca i czyni pośrednikami między ludem a sobą i między sobą a ludem. Kapłan jest jak most ustawiony między niebem a ziemią.
Kapłan jest ustanowiony w sprawach odnoszących się do Boga. Jest więc specjalistą w zakresie Bożego programu, który jest realizowany na ziemi. To sprawia, że Stwórca czyni go odpowiedzialnym za losy wiary i miłości Bożej na ziemi. Z tej racji kapłan nieustannie odkrywa bogactwo objawienia Bożego i jego tajemnice. On ma w nie wprowadzać tych, których Bóg mu powierzył. To jedno z kapłańskich zadań. Bez tego nie mógłby być specjalistą, nazwijmy to, od spraw Bożych.
Celem kapłańskiej posługi, gdy duszpasterz występuje w imieniu Boga, jest pouczenie, przekaz łaski Bożej, co dokonuje się szczególnie w posłudze sakramentalnej, oraz udzielanie błogosławieństwa.
Jeśli natomiast kapłan staje przed Bogiem w imieniu ludzi, wyprasza u Niego przebaczenie grzechów, wyprasza łaski potrzebne zarówno do życia doczesnego, jak i wiecznego oraz składa ofiary za grzechy, czyli ofiary wynagradzające.
Modlitwa jest stałą funkcją kapłana. Spędza on przed Bogiem każdego dnia pewien czas, by ogarnąć wszystkich, za których jest odpowiedzialny, i wstawia się za nimi, czy oni o tym wiedzą, czy nie. Kapłańska modlitwa płynie do nieba każdego dnia i stanowi wielki potencjał w komunikacji parafian z Bogiem. Ten wymiar kapłańskiego życia najczęściej jest znany wyłącznie Bogu.
Składanie ofiar jest znane również ludziom. Jest to najczęściej Msza Święta, ale również są to cierpienia, doświadczenia, upokorzenia, które mają miejsce częściej, niż sądzimy. Te ofiary przyjmuje Bóg i odpowiada na nie w swój sposób. Ofiara bowiem posiada większą moc niż modlitwa. Najdoskonalsze jest połączenie ofiary i modlitwy. Ponieważ w Kościele kapłan jest podłączony do Jezusa, Najwyższego Kapłana, jego modlitwa za ludzi, jak i ofiara są dziełem nie tylko kapłana, ale i Jezusa, stąd płynie jej wielka skuteczność.
Dziękujmy Bogu za kapłanów i prośmy, aby mieli odwagę, moc i mądrość służyć ludzkości niezależnie od tego, czy ludzie to docenią, czy nie.
Poprzednia strona: Strzeżmy się ślepoty duchowej, ks. Marian Bendyk
Następna strona: 29. NIEDZIELA ZWYKŁA (rok B)
R E K L A M A
DEKORACJE KOMUNIJNE
