„WIELKA BOGA-CZŁOWIEKA MATKO, NAJŚWIĘTSZA DZIEWICO [...], CIEBIE ZA
PATRONKĘ MOJĄ I ZA KRÓLOWĄ PAŃSTW MOICH OBIERAM. [...] SAMEGO SIEBIE
[...] I WSZYSTKIE MOJE LUDY TWOJEJ OSOBLIWEJ OPIECE I OBRONIE POLECAM”.
Tymi
słowami 1 kwietnia 1656 roku król Jan Kazimierz w podzięce za
zwycięstwo nad Szwedami oddał Polskę pod opiekę Matki Bożej, obierając
Ją Królową Polski. W 1717 roku jasnogórski obraz został ukoronowany
papieskimi koronami. Fakt ten ugruntował w polskim narodzie przekonanie o
królewskiej godności Maryi. W uchwałach sejmu z 1764 roku zapisano, że
Rzeczpospolita jest „do swej Najświętszej Królowej Maryi Panny w
częstochowskim obrazie cudami słynącej nabożna i Jej protekcji w
potrzebach doznająca”.
Ponad tysiącletnia historia naszego narodu
od samego początku jest złączona z Najświętszą Maryją Dziewicą. Ona
była i jest naszą drogą do Chrystusa, naszego Zbawiciela, a Jej Syna.
Żywym nabożeństwem do Maryi odznaczała się Dąbrówka, żona Mieszka I,
która swoim przykładem pociągnęła męża, a wraz z nim cały naród do
przyjęcia chrztu. Wielkim czcicielem NMP był św. Wojciech, który
ugruntowywał w narodzie przyjętą wiarę. Najstarsze polskie świątynie są
poświęcone Matce Bożej, najczęściej pod wezwaniem Jej wniebowzięcia. Bogurodzica, najstarsza polska pieśń, przez długi czas była hymnem narodowym. Od wieków mamy
Pełna treść materiałów dostępna dla zalogowanych użytkowników.
Zaloguj się lub utwórz konto, aby uzyskać pełny dostęp do homilli, nabożeństw, modlitw i innych materiałów liturgicznych.
Skorzystaj teraz z bezpłatnego okresu próbnego.
