Cytaty, myśli, aforyzmy


Rozważaj, jaka nieskończona mądrość, skryte tajemnice, jaki pokój, miłość i cisza rozlewają się w sercu Boga. Jak wzniosła jest ta mądrość, której sam Bóg naucza. To są owe tak zwane akty anagogiczne rozpalające na wskroś serce.
(św. Jan od Krzyża)

Kto pragnie się zbawić, niech stanie się głupim na tym świecie, aby od Pana usłyszał, że jest mądry. Bóg pragnie, abyśmy byli głupimi w sprawach światowych, a roztropnymi w sprawach niebieskich.
(św. Atanazy)

W trzech przypadkach twe usta pełne są mądrości i roztropności: gdy wyznajesz własne nieprawości, gdy wielbisz i dzięki składasz Panu, gdy przemawiasz ku zbudowaniu. W połowie powinieneś wielbić Pana, a wreszcie, gdy starczy mądrości, także budować bliźniego.
(św. Bernard)

Gdy zamykasz drzwi twego umysłu, Chrystus pozostaje na zewnątrz. Wprawdzie zdołałby wejść, ale nieproszony nie chce się wdzierać, nie chce zmuszać niechętnych.
(św. Ambroży)

Trzeba zawsze mieć roztropność i miłość. Roztropność ma oczy, a miłość nogi. Miłość chciałaby biec do Boga, ale jej poryw ku Niemu jest ślepy i czasem mogłaby się potknąć, gdyby nie była prowadzona przez roztropność. Roztropność, gdy widzi, że miłość mogłaby nie panować nad sobą, pożycza jej oczu.
(św. Pio z Pietrelciny)

Cnota bez roztropności nie jest cnotą. Często powinniśmy się modlić do Ducha Świętego o tę łaskę roztropności. Na roztropność składa się: rozwaga, rozumne zastanowienie się i mężne postanowienie. Zawsze ostateczna decyzja należy do nas. My musimy decydować, możemy i powinniśmy zasięgać rady i szukać światła.
(św. Faustyna Kowalska, Dzienniczek, 1106)

Cieszy mnie ten rym: „Polak mądry po szkodzie”;
Lecz jeśli prawda i z tego nas zbodzie,
Nową przypowieść Polak sobie kupi,
Że i przed szkodą, i po szkodzie głupi.
(Jan Kochanowski)

Niedobrze działoby się na świecie, gdyby ludzie kierowali się wyłącznie samymi odruchami, nie uciekając się do rozsądku.
(Mikołaj Gogol)