Dawid przebacza, ks. Edward Staniek
Saul był wrogiem Dawida. Ten uciekał i ukrywał się przed nim, schodząc z linii ciosu. Nigdy jednak nie był jego wrogiem. Oddział żołnierzy stojący po stronie Dawida traktował jednak Saula jako wroga.
Mądry Dawid postanowił udowodnić królowi, że nie jest jego wrogiem, i nocą wszedł do obozu, stając przy śpiącym królu. Adiutant uznał, że to chwila sposobna, dana przez Boga, aby Saula zabić. Jego własna dzida była wbita obok jego głowy. Wystarczył jeden cios. Gdyby Dawid traktował Saula jak wroga, cios zostałby wymierzony.
Dawid zabrał dzidę i zawiadomił Saula, że był blisko i miał go w zasięgu ciosu. Zależało mu na tym, aby Saul zmienił swe myślenie i postępowanie, aby dostrzegł, że on nie jest jego wrogiem.
Adiutant Dawida chciał wymierzyć cios. Stał obok Saula ze swym dowódcą. Nie rozumiał go, ale ciosu nie zadał.
To scena ze Starego Testamentu. Dawid umiał przebaczyć Saulowi i zachował serce czyste, nie dopuszczając do tego, by pojawiły się w nim zarazki wrogości. Przebaczające serce jest nastawione na pozyskanie wroga, a nie na jego likwidację. Ta prawda została wpisana w centrum Ewangelii. Tak bowiem postępuje Bóg. On nie chce niszczenia swoich wrogów, lecz ich nawrócenia. Dlatego przebacza i daje szanse. Tylko takie podejście jest drogą do likwidacji wrogości z ludzkiej rodziny. Niewielu to rozumie.
Dziś o wiele więcej chrześcijan żyje w duchu wymiany ciosów i likwidacji wroga. Wydaje się im, że to jedyne wyjście. Nie dorastają do przebaczenia. Tymczasem Jezus wskazał drogę przebaczenia i dawania szansy wrogom, aby się nawrócili. Chce, byśmy ten Jego zamysł zastosowali w życiu. Trzeba serce wypełnić przebaczającą miłością. Wtedy ono może mieć wrogów, ale samo nigdy nie zajmie wrogiej postawy.
To nie tylko wielka polityka, to życie społeczne, to układy rodzinne, to rozgrywki w środowisku pracy i w sąsiedztwie. Wrogów jest wielu i polują na niewygodnych dla siebie. Chrześcijanin ma schodzić z linii ciosu i przebaczać, dając szansę nawrócenia temu, kto nienawidzi i rani. Oto jeden z bardzo trudnych wymiarów Ewangelii, możliwy do realizacji jedynie dzięki szczególnej łasce Boga. Po ludzku wymiana ciosów jest o wiele łatwiejsza. Przebaczenie to zawsze wielkie zwycięstwo, nawet jeśli przebaczającego dosięgnie cios. To lekcja krzyża na Golgocie.
Poprzednia strona: Wybaczaj zawsze!, ks. Bogdan Zbroja
Następna strona: 6. NIEDZIELA ZWYKŁA (rok C)
R E K L A M A
DEKORACJE KOMUNIJNE
