27 maja 2020
J 17, 11b-19
„Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się wypełniło Pismo.”
Jezusowi pozostało kilka godzin życia. Były one nasycone nie tylko wydarzeniami świętymi, chwalebnymi i radosnymi. Odprawił bowiem wtedy pierwszą na ziemi Mszę Świętą i wyświęcił pierwszy zastęp kapłanów. Spożywał z bliskimi Jego sercu starotestamentalną wieczerzę odzyskania wolności, po latach niewoli egipskiej, przez naród wybrany. Ale w tym samym czasie, raz po raz, doznaje celnego trafienia przez zło. Boleśnie rani Go bowiem niewiara i zarozumiałości uczniów. Pycha chwiejnego w wierze i wierności papieża – Piotra i zdrada Judasza. Ucieczka i rozproszenie się grona Dwunastu. Nienawiść arcykapłanów i teologów powołanych do strzeżenia wiary w prawdziwego Boga a oskarżających Jezusa o bluźnierstwo. Niewdzięczności ze strony zmanipulowanych przez szatana tłumów, którym niedawno pasterzował. Celowo upokarzającego Go sposobu aresztowania i w końcu haniebnej śmierci jako łotra pośród łotrami.
Jezus przeszedł szczęśliwie i zwycięsko przez te wydarzenia dzięki dobrowolnemu trwaniu w jedności z Ojcem z nieba.
Dzięki tej jedności w ostatnich dniach i godzinach życia nasz Brat nie myślał wówczas o sobie, tylko o nas, swym rodzeństwie i o Ojcu z nieba. Podczas modlitwy zabiegał, by Wszechmogący zachował chrześcijan w „imieniu” Boga, czyli jedności z Nim. Zatrzymał ich przy sobie i ochronił przed błędem rozerwania więzów jedności. I dzięki temu zapewniał pełne bezpieczeństwo wszystkim, którzy ufali Jezusowi.
Jezus również prosił, by Bóg nie odrzucił od siebie tych, którzy odtrącają Jego Syna, lecz utrzymał ich w jedności ze sobą.
#Trwanie wspólnoty i danego człowieka w jedności z Bogiem jest niezbędnym warunkiem dostąpienia zbawienia i wejścia do wieczności.
ks. Rafał Buchinger
R E K L A M A
Komentarz do Ewangelii
