Na wieki będę sławił łaski Pana, ks. Mariusz Kopacz


Drogi Jezu, śpiewaliśmy w dzisiejszej liturgii: „Na wieki będę sławił łaski Pana”. Dziękujemy Ci za łaski otrzymane od Ciebie. Tyle ich jest każdego dnia. Łaską jest nasze życie i zdrowie. Łaską są najbliżsi i miłość, która nas łączy. Łaską jest przyjaźń, której doświadczamy. Są też inne łaski, ale z wielu z nich być może nawet nie zdajemy sobie sprawy. Ileż razy Twoje wsparcie pomaga nam w życiu, chroni przed niebezpieczeństwem, ratuje nam życie i towarzyszy w ważnych wydarzeniach.

Dziękujemy, najdroższy Jezu, także za łaski dla świata, w którym żyjemy. Już jego istnienie i trwanie jest wielką łaską. Dziękujemy, że mimo niewierności ludzi i ciągłego schodzenia z Twoich dróg, odejścia od Bożych praw i prób zastępowania ich swoimi Ty wciąż jesteś wierny, wciąż dajesz światu moc swoich, dzięki którym stale trwają w nim miłość i dobro.

Dziękujemy, Chryste, za perspektywę wieczności, dzięki której nasze życie nie jest zamknięte w ciasnej przestrzeni kilkudziesięciu lat. To właśnie wieczność nadaje głębszy sens naszym działaniom i wyborom, naszym staraniom i sukcesom. Dziękujemy za dom przygotowany przez Ciebie dla nas w wieczności. Jest on najwspanialszą i najbardziej oczekiwaną nagrodą podsumowującą nasze życie.

Pieśń

Prosimy Cię, Panie, by nigdy nie zabrakło nam Twojej łaski. Prosimy, abyśmy zawsze byli godni i gotowi przyjąć ją i w pełni wykorzystać. Niech ona towarzyszy nam na każdym kroku, zwłaszcza w chwilach trudnych i ważnych. Niech będzie inspiracją naszych działań i decyzji. Pozwól namdoświadczać obfitości Twoich darów i zawsze za nie dziękować, bo wtedy ich skuteczność może być jeszcze większa, a działanie bardziej owocne.

Prosimy, Jezu, o wiele łask dla świata. Ty wiesz najlepiej, czego mu potrzeba, by w pełni mógł się rozwijać według Bożych zamysłów. My widzimy wiele miejsc, w których Twoja łaska jest niezbędna, żeby naprawić dziejące się tam krzywdy. Widzimy wiele decyzji, przy których Twoje wsparcie jest niezbędne, aby prostować ludzkie myśli i wybory. Widzimy wielu ludzi, którzy potrzebują Twojej łaski, by odnaleźć swoją godność i tożsamość dziecka Bożego. Prosimy, Panie, udziel tych łask.

Prosimy, Chryste, byśmy coraz lepiej rozumieli tajemnicę wieczności. Niech towarzyszy nam ona nie w perspektywie strachu przed tym, co będzie, gdy skończy się nasze życie, ale w perspektywie radości ze spotkania z Tobą i ze wspólnotą świętych w niebie. Pozwól nam coraz lepiej traktować i rozumieć wieczność jako dalszy ciąg życia, wkomponowywać wieczność w nasze ziemskie wybory i uznawać ją za coś całkowicie naturalnego. Daj nam, Panie, łaskę wieczności szczęśliwej.

Pieśń

Przepraszamy Cię, Chryste, za każdą zmarnowaną przez nas łaskę. Zapewne często była ona w jakimś sensie przygotowana specjalnie dla nas, specjalnie na konkretną okoliczność naszego życia. Tym bardziej żal, że nie umieliśmy lub nie chcieliśmy z niej skorzystać, nie umieliśmy lub nie chcieliśmy jej dostrzec. Przepraszamy za łaski zbagatelizowane, uznane za zbyt trudne, za łaski niezrozumiane, przegapione i niedocenione. Przepraszamy także za naszą niewdzięczność wobec Ciebie i tylu udzielonych nam darów, za nieumiejętność podziękowania Ci i za strach przed daniem świadectwa innym, iż to Ty udzieliłeś nam łaski.

Przepraszamy, Jezu, za społeczną ślepotę duchową, która nie pozwala w dzisiejszym świecie dostrzec i wykorzystać Twoich darów. Przepraszamy, że świat woli się kierować wątpliwymi ideami i marnymi wartościami przemijającymi, zamiast skorzystać z pewnej, trwałej, niezmiennej i nieprzemijającej łaski swego Stwórcy. Przepraszamy, że dzisiejszy świat nie potrafi zrozumieć, jak wielką potęgą jest łaska Boga. Jak mógłby on wyglądać i funkcjonować, gdyby tej łaski z taką determinacją nie odrzucał, ale zechciał z niej korzystać. Przepraszamy, że być może sami jesteśmy zbyt opieszali i zbyt nieśmiali w promowaniu jej w świecie.

Wybacz, Jezu, że często zapominamy o wieczności i o tym, że to właśnie teraz na nią pracujemy, że nie pamiętamy, iż teraźniejsze zachowania i decyzje będą miały wpływ na naszą wieczną przyszłość. Przepraszamy, że zapominamy o wieczności naszych najbliższych, którzy już przekroczyli jej próg. Zaniedbujemy modlitwę za zmarłych, zarówno tę indywidualną, jak i liturgiczną, nie nawiedzamy cmentarzy, nie pielęgnujemy pamięci o przodkach w kolejnych pokoleniach. Przepraszamy w końcu za to, że zapominamy, iż wieczność to Bóg, wieczność bez Niego byłaby pustą nieskończonością. Nasza wieczność ma twarz kochającego i oczekującego Ojca, nasza wieczność ma kształt rodzinnego domu. Przepraszamy, że tak często znika to z horyzontu naszego myślenia.

Pieśń