Rozważyć, ks. Kazimierz Skwierawski
Każdy z nas ma przed oczyma Maryję, konkretną niewiastę, tak samo jak konkretną niewiastą była ta pierwsza – Ewa. Obie zostały postawione w warunkach stworzonego świata. Obie stanęły wobec Boga. Obie stanęły wobec świata duchowego, świata duchów anielskich. Obie miały całkowicie wolną wolę do swojej dyspozycji i wszystkie talenty i możliwości, jakie zostały w nich złożone.
Liturgia każe nam dzisiaj patrzeć na jedną i drugą i dostrzec zasadniczą różnicę. Widać ją w wyborze, w decyzji, w głębokiej refleksji. Ewa postawiona wobec dobroci i miłości Boga oraz wobec podstępnego głosu kusiciela ulega temu, co mówi do niej jej przeciwnik. Staje się to przyczyną ogromnego zła dla niej i dla całej ludzkości.
Maryja jest dla nas wzorem postępowania maksymalnie roztropnego. Ona jest postawiona wobec zwiastowania anielskiego, tak to nazywamy, i wchodzi w głęboką rozmowę, w której waży każde słowo, uważnie słuchając, i podejmuje decyzję, która jest błogosławiona dla Niej samej i dla każdego człowieka.
Chrześcijanie, mając w pamięci zwiastowanie, przychodzą do świątyni, by stanąć wobec przykładu Maryi. Przychodzą, aby do Jej wzoru przyłożyć własne życie. To porównanie jest przede wszystkim zmierzeniem się ze słowami Ewangelii: „Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie”.
Każdemu z nas Pan Bóg dał taką możliwość, żeby w każdym momencie swojego życia mógł wobec propozycji własnej, drugiego człowieka, Szatana czy Pana Boga rozważyć, co ma znaczyć to, co właśnie słyszy, co ma znaczyć to, co się w nim dzieje, to, do czego Bóg go wzywa. Trzeba rozważyć i podjąć właściwą decyzję.
Moi drodzy, dochodzimy do istoty tej uroczystości, która pod obrazem niepokalanego poczęcia pokazuje nam przede wszystkim to, co my nazywamy czystością. Maryja jest czysta, jest przejrzysta, jest klarowna. Podejmuje decyzję według sumienia, które jest całkowicie oddane Bogu.
My żyjemy w świecie, który bardzo często idzie w diametralnie innym kierunku. W tym wypadku decyzje człowieka powinny być maksymalnie brudne, ubłocone. Obojętnie czy będzie to na przykład nieczystość, czy nieuczciwość.
Każdy z nas musi sobie odpowiedzieć na pytanie, w jakim zmierza kierunku. Ale najpierw należy zapytać o coś innego. Czy rozważam swoje decyzje, słowa, myśli? Czy zastanawiam się, jakie owoce ma przynieść to, co zamierzam? Czy jest to zgodne z wolą Boga?
Prośmy, byśmy byli uczciwi w tym i w każdym innym momencie naszego życia. Byśmy chcieli rozważać, co ma znaczyć to, co zamierzamy uczynić.
Poprzednia strona: Pierwsza chrześcijanka, o. Gerard Siwek CSsR
Następna strona: Dwa anioły, dwie kobiety i dwie drogi, ks. Edward Staniek
R E K L A M A
DEKORACJE KOMUNIJNE
